มนุษย์ที่แท้ของจวงจื่อ
สุภาษิต นฤทุมนาการ
อาวุธแม้นเกียจคร้าน งานขัด
จนถนิมจับถนัด หนักตื้อ
วิทยาเกียจซ้อมหัด หายเสื่อม
จวนจวบเอาจริงรื้อ จักใช้ฉันใด
ความรู้คู่เปรียบด้วย กำลัง กายเฮย
สุจริตคือเกาะบัง ศาสตร์พร้อง
ปัญญาประดุจดัง อาวุธ
กุมสติต่างโล่ห์ป้อง อาจแกล้วกลางสนาน
ทำดีไป่เลือกเว้น ผู้ใดเฮย
แต่ผูกไมตรีไป รอบข้าง
ทำคุณอุดหนุนใน การชอบ ทำนา
ไร้ศัตรูปองมล้าง กลับซ้องสรรเสริญ
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
นิติสารสาธก
มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน
จะตกถิ่งฐานใดคงไม่แคลน
ถึงคับแค้นก็พอยังประทังตน
อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว
แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล
อาจจะชักเชิดชูฟูสกนธ์
ถึงคนจนพงศ์ไพร่คงได้ดี
เกิดเป็นชายชาวสยามตามวิสัย
หนังสือก็ไม่รู้ดูบัดสี
ต้องอับอายขายหน้าทั้งตาปี
ถึงผู้ดีก็คงด้อยถอยตระกูล
จะต่ำเตี้ยเสียชื่อว่าโฉดช้า
จะชักพายศลาภให้สาบสูญ
ทั้งขายหน้าญาติวงศ์พงศ์ประยูร
จะเพิ่มพูนติฉินคำนินทา
หนึ่งหนังสือหรือตำรับฉบับบท
เป็นของล้วนควรจดจำศึกษา
บิดาปู่สู้เสาะสะสมมา
หวังให้บุตรนัดดาได้ร่ำเรียน
จะได้ทราบบาปบุญทั้งคุณโทษ
ปะบุตรโฉดต่ำช้าก็พาเหียร
ไม่สมหวังดังบิดาปู่ตาเพียร
เป็นจำเนียรแพลงพลัดกระจัดกระจาย
พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย)
- " อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
- สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย"
เพลงยาวถวายโอวาท สุนทรภู่
โคลงโลกนิติ
พระสมุทรสุดลึกล้น คณนา
สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา กำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร
W.Vajiramedhi
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น