เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน(ฉันจึงมาหาความหมาย) วิทยากร เชียงกูล

   

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน ไปมากัน
เขาด้นดั้น หาสิ่งใด

ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา

ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย

นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย
วานนิ่งเฉย อย่าบ่น อย่าโวยวาย

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว
เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์
เกินพอ ให้เจ้า แบ่งปัน
จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป

 วิทยากร เชียงกูล

เธอเยาว์ เธอเขลา นักนี่
สี่ปี ​ไปอยู่​ ​ที่ไหน
ตำรา อาจารย์ มีถม​ไป
เหตุไฉน ไม่รู้จัก ตักตวง...​ ​(ศ.เกียรติคุณ แสง จันทร์งาม)​ 



เธอเยาว์ เธอเขลา ครูรู้
ครูสู้ อุตส่าห์ สอนสั่ง
​เพื่อนเธอ หลายคน เด่นดัง
เด็กงั่ง อย่างเธอ ก็มี...​ ​(รศ.ดร.สุธรรม จันทร์หอม)​



 สี่ปี ฉัน​ได้ หลากหลาย
มากมาย​ ​ความรู้ ครูสอน
สุดท้าย เหมือนเรื่อง​ ในละคร
คำสอน ของครู อยู่​​ที่เดิม

ไม่เคย นำมา ​ใช้ประโยชน์
เฝ้าโทษ คนอื่น อยู่​เสมอ
ทุกอย่าง เกิดขึ้น​ ​เพราะเธอ
สิ่ง​ที่เจอ นั้น​หรือ ถือ​เป็นกรรม...​ (ข้าวฟ่าง)

        ...มีสองสิ่งที่คุณพึงมีในวันที่เราเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยนั่นคือ

        1.การตั้งคำถาม คุณต้องรู้จักตั้งโจทย์ชีวิตของตัวเอง ตั้งเอง-ตอบเอง ชีวิตของคุณจะเป็นอย่างไร? เพื่อใคร? จะปล่อยชีวิตให้เดินไปสู่การสิ้นสุด เพียงแต่ทำงาน มีครอบครัว และตาย เท่านั้นเองหรือ? "คำถาม" นั้นจะบอก "ทิศ" ของชีวิต และ"คำตอบ"จะบอกเส้นทางเดินของเราในอนาคต

        2.ดุลพินิจ การตัดสินใจว่าเราจะเดินไปทางไหน? อะไรที่เราควรทำ และ ไม่ควรทำ? ไม่มีใครสอนได้ คุณต้องรู้จักใช้ดุลพินิจหาคำตอบที่ถูกต้องเอง

        นี่คือสองสิ่งที่คุณควรจะได้เมื่อพ้นจากรั้วมหาวิทยาลัย เป็นวิชาสำคัญที่สุดที่ไม่มีเกรด

มติชนสุดสัปดาห์ วันที่ 7-13 ก.ย. 2555 

ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ "มีชีวิตเพื่อผู้อื่น" หนุ่มเมืองจันท์